Analog Monologlar: Uçmayı Hayal Etmek

Hepimiz İkarus efsanesini biliriz, babasının kanatlarını alan ve güneşe çok yakın uçup ölümle tanışan çocuğun hikayesi.
Bazen hepimiz Icarus'uz, imkansızı ve ulaşamadığımızın ötesinde olanları hedefliyoruz.

Güneşli bir günde gökyüzüne bakarken bir kuş ya da uçak geçtiğini görünce, kendimizi tutamayıp, dokunmak için uzanırız. Gökyüzü suya dalmadan yüzebileceğimiz sonsuz bir okyanusa benziyor. Bir çift kanat da büyütmek nasıl olurdu?

Uçmayı hayal ediyoruz. Sonuçlara dikkat etmeden gökyüzüne uçarak, kanatlarını çırpan kuşlara, hedefe giden bir misyona özeniyoruz. Dünyayı ayaklarımızın altında görmek istiyoruz, karada uçan bir uçak gibi. Hayatın gelgitlerini, rüzgârın bizi nereye götürdüğü her yere giderken, atmosferde uçurtma gibi uçurmayı umuyoruz. Böyle bir özgürlüğe sahip olmak büyük bir hırstır. Uçmak sadece risk alabilenler içindir. Ve risk alabilenler, düşmeye hazırlar.

Gökyüzü, limittir.

2018-03-23 #kültür