Tüyo: Eski Negatiflerden Şaheserler Yap

Uzun süredir plastik makinelere aşık olan Arjantinli yazar ve fotoğrafçı Lorraine Healy, aynı zamanda Holga fotoğraf makinesi ile daha iyi sonuçlar elde etmek üzerine “Tricks With A Plastic Wonder” kitabı ile de tanınıyor. Bu tüyoda Healy, önemsemediğin negatiflerle nasıl “sanat eserleri” yaratabileceğinin basit bir yöntemini anlatıyor.

Geçen bahar ve yaz aylarında, bahçemde sebze tohumlarını yiyen kuşlar ve kırılgan ağaç dallarını yiyen geyiklerle uğraşıyordum. Komşularımın, bir nalburdan aldıkları parlak, plastik kurdelemsi bir malzeme kullandıklarını gördüm. Sevgili bir dostum ve aynı zamanda akıl hocamın da eski film şeritlerini bahçesindeki ağaçların etrafına dolayıp, neredeyse bir yıl bıraktığını fark ettim. O bunu farklı bir sebeple yapıyordu ama bu bana bir fikir verdi ve eski 35mm ve 120 format film negatiflerini bahçemdeki bitki ve ağaçlara asarak kuşları ve geyikleri uzak tutup tutmayacaklarını denemeye karar verdim. Bu tüyoda negatife olan etkiye göre birkaç hafta ile neredeyse bir yıl sürecek olan bir süreçten bahsediyor olacağım.

Negatifleri Seçmek

Hepimiz Lomo kurallarını takip edip fotoğraf makinemizi her yere götürüyor ve onunla TONLARCA fotoğraf çekiyoruz. Bu da demek oluyor ki, filmlerimiz banyolanıp geri döndüğünde arada birkaç tane... nasıl desem, muhteşem olmayan fotoğraf da çıkabiliyor. Bu tür negatifleri ayrı bir yere toplamaya başla, plastik bir torbaya istifleyebilirsin mesela. Renkli, dia, siyah & beyaz, seçim senin, hepsi de olur.

Onları Dış Mekanda Bir Yerlere Bağla

Bahçende çiçeklerin, sebze fidelerin ya da geyiklerden koruman gereken ağaçların olmayabilir, ama yine de negatiflerini yağmur, güneş ve rüzgardan etkilenecekleri bir yere asman gerekiyor. 35mm filmlerin deliklerinden birine ip geçiriyorum, 120 formatta ise köşesine delgeçle bir delik delip, o şekilde ip bağlıyorum ve bir yere asıyorum. Bir grup filmi birbirine yakın bir şekilde bağlamanın, ıslakken birbirlerini etkilemelerine ve birbirlerine yapışıp emülsiyon üzerinde ıslak lekeler oluşmasına neden olduğunu fark ettim.

Üst sıradaki düşük kalite görüntüler, negatiflerimi geyiklerin atıştırdığı dallara asılı ve uçuşurken gösteriyor. Alttaki sırada ise büyüyen fasulye dallarına bağlılar. LC-A, Fuji 100 film (bayat).

Bekle, bekle, bekle! Onlara Zaman Ver!

“Uçuşan negatiflere” koruma güdüsünden sıyrılmak çok da kolay değil, o nedenle zaten atmayı planladığın negatifleri bu projede kullanmanı öneririm. Ne kadar süre asılı bırakman gerektiği bulunduğun yerdeki hava koşullarına, ne tür bir negatif kullandığına, birbirlerine ne kadar yakın durduklarına ve ne kadar “aksiyon” istediğine göre değişecektir. Önerim, içine sinen bir yere varana kadar negatifleri birkaç haftada bir kontrol etmek ve içine sinen bir doku yakaladığında asılı yerden almak. Torbandan yeni bir tane seçip, onu aldığın yere asmak isteyebilirsin. Özellikle dia banyosuna girmiş filmlerde ne kadar bozulma istediğime karar vermek çok daha kolay oldu. Görüntü pozitif olduğu için oluşan emülsiyon kaybını değerlendirmek çok daha kolay oluyor.

Holga’ma ait olan bu negatifler Nisan ayında Skagit Lale Festivali sırasında çektiğim görüntüleri içeriyor ve dış mekanda birkaç aylık bir deformasyonun sonucunu gösteriyor.

Peki şimdi ne?

Birkaç ay boyunca rüzgarda dalgalanan negatiflerimi ve dialarımı aldıktan sonra onları parşömen kağıdı üzerinde kurumaya bıraktım (yemek hazırlığında kullandığın yağlı kağıt da iş görür). Dia filmlerin bir kısmının 12 hafta dışarda kaldıktan sonra çok fazla bozulduğunu fark ettim ve bunlarla normalde şipşak fotoğrafçılıkta kullanılan görüntü transferi süreci denemek istediğime karar verdim. Çok da başarılı olmadı ama onları sulandırılmış uhu ile suluboya kağıdına yapıştırmayı başardım. Ben sonuçlardan memnunum. Ben bu tekniğe çok yatkın değilim, o yüzden eminim ki bu tekniği sıklıkla kullanan biri bana göre çok daha kolay sonuç elde edecektir.

Kuruduktan sonra tüm “uçan” negatiflerime baktığımda emülsiyona işlemiş toz, kir, çizikler, ezikler, güneş yanıkları, su lekeleri gördüm. Tabii ki hepsi başarılı değildi ama amaç da bu değil zaten. Ağaçlarımı koruyup, sebzelerimin büyümesine yardımcı olarak zaten görevlerini yerine getirdiler! En çok hoşuma gidenleri, tekrar yıkamadan, oldukları gibi yeniden taradım.

2017 bahçe sezonundan en sevdiğim sonuç, bir yıl önce Nisan ayında Skagit Lale Festivali sırasında LC-A+ ile Velvia film kullanarak çektiğim bir şerit oldu. Diğer sonuçlarıma göre çok da etkileyici değillerdi, o yüzden kuşları sebzelerimden uzak tutmaya yardımcı oldular. Neredeyse altı ay dallarda sallandıktan sonra oluşan görüntülerden çok etkilendim (görüntülerde film şeritlerinin diyagonal olarak yarattığı izleri görmek mümkün). Çok sevdiğim bir kare oldu, orijinali de görmenin mümkün olduğu, oldukça soyut bir görüntü çıktı ortaya.

Geçen yıl LC-A+ ve Fuji Velvia 50 ile çektiğim, sonrada neredeyse altı ay bahçemde awsılı bıraktığım film şeridinin yeniden taranmış hali.

Lorraine Healy (@lorrainehealy) Arjantinli, Pasifik Kuzeybatı’da yaşayan bir yazar ve fotoğrafçı. Aynı zamanda Holga fotoğraf makinesi ile daha iyi sonuçlar elde etmek üzerine “Tricks With A Plastic Wonder” kitabı ile de tanınıyor. Kitabı eKitap olarak Amazon.com üzerinden sipariş vermek mümkün.

Lorraine Healy tarafından, 2018-04-01 tarihinde ve #dersler başlığında yazıldı.

Daha İlginç Makaleler